کد مطلب:109597 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:139

حکمت 359












[صفحه 372]

حكمه الاشجان ای مردم كالای دنیا گیاه خشك خرد شده ایست و با آورنده دوری كنید از چراگاهی كه خودداری از آن سودمندتر است از آرام كردن بر آن و اندك روزی آن پاكیزه تر است از مالداری آن حكم شده بر زیاد گردآورنده آن با بی چیزی و یاری شده است كسی كه بی نیاز شده از آن به راحتی و بر كسی كه شگفت آورده او را زینت آن در پی آورد به هر دو چشم او كوری مادرزاد را و هر كس شعار خود سازد دوستی او را پر ساخت دل او را از اندوهها برای آنها اضطراب و بازی است بر ته دل او اندوهی كه گرفتار سازد او را و غمی كه اندوهگین سازد او را و همچنین غمی بر غمی تا آنكه گرفته می شود راه نفس او و انداخته می شود به فضای (قبرها) درحالیكه بریده شده است دو رگ دل او آسان است بر خدا فانی شدن او و بر برادران انداختن او و جز این نیست نگاه می كند مومن به سوی دنیا به دیده عبرت گرفتن و روزی به دست می آورد از آن به شكم ناچاری و می شنود در آن به گوش دشمن داشتن و خشم گرفتن اگر گفته شود توانگر شد گفته می شود بی چیز شد و اگر شاد گردیده شود برای او بماندن اندوهگین گردیده شود برای او به فانی شدن این است حال انسان و نیامده با آنها روزی كه در آن ناامید می

شوند


صفحه 372.